Tercih yapmaktan, tercih yapmamaktan, yanlış tercih yapmaktan, pişman olmaktan, hataları telafi edememekten, bu duyguları hissetmekten, bu duygularla ezilmekten endişe ettiğim için içimdeki yorucu yoğunlukta büzüşüp, küçücük kalıyorum. Günlük küçük kararlardan tutun da hayatımın tümünü etkileyecek o en önemli seçimlerde bile tuhaf tatsız bir ihtimaller karmaşası yaşıyorum.
Bu durumu daha havalı hale getirmek için zihnimde o an kendim için paralel evrenler yaratıp, hangisi daha mantıklı olur, hangisini seçmeliyim, hangisinden vazgeçmeli, hangisinde diretmeliyim diye düşünürken ; bir de bakıyorum ki o ihtimaller başka karmaşık ve anlaması güç olasılıklar yaratmış.
Ben ihtimaller ve sonsuz kararsızlık içinde savrulurken –bazen ya da sıklıkla bilemiyorum, şu an bu durum bile bazen ya da sıklıkla olmak üzere diye iki evrene bölündü- doğal akış içinde elbette seçimler yapıyorum. Her seçim beni çok önemli bir iş yapmışım gibi mutlu ediyor. Sebze dolabındaki çürümüş patatesi bulmuşum ve ondan kurtulmuşum , artık mutfak kokmuyor gibi kendi için küçük, ama mutfak için büyük bir mutluluk oluşturuyor. Bir seçim yapıldı, içime külçe gibi oturan görev tamamlandı, bir paralel evrende işler yoluna koyuldu, şimdi önüme bakabilirim diye 32 saniyelik bir huzur yaşıyorum.
Fakat ara sıra, o önemli karar kavşaklarına tekrar dönüyorum. Bazen bu durumu bastırdığım bir anının mancınıkla önüme fırlatılması ile yaşarken bazen de aksine hortlakları ben çağırıyorum. İşte o an, sonsuz ihtimaller arasında bir diğerine evet derken buluyorum kendimi. Hızlıca zamanın içinde akıyorum. Farklı olabilir miydi? Farklı olsaydı, yine hortlaklar gelir miydi? Hayaletlerin sesini duyar mıydın? Hayaletleri yaratıp, arada bana gelsinler diye besler miydim? Böylesi durumlarda, “o zaman sen yanlış şeyi tercih etmişsin” diye düşünebilirsiniz.
Ancak, o karar kavşağında gözlerinizi kapatıp zamanda akarken, hiçbir tercihi enine boyuna düşünerek veremediğinizi, veremediğimizi anlayacaksınız.
İnanılmaz karmaşık bir düzen içinde her şeyin nasıl da birbiri ile bağlantılı olduğunu görüp irkilirken, motif motif işlenen bu olaylar beni hem korkutuyor hem de tüm olasılıkların benim için en iyisi olduğunu bilmek bana tarifsiz bir huzur veriyor.
Kendi adıma diyebilirim ki, tüm evrenlere güvenebilmeyi öğrendim. Tüm olasılıkları kabul ediyorum, seçimlerin ve kararların değiştirilebilir olduğunu anlıyorum. Çünkü kararlar da, tıpkı bizler gibi canlılar, yenileniyorlar. Her an yeniden oluşuyorlar.Büyüyorlar, yaşıyorlar, ölüyorlar.
Hortlakları, hayaletleri, kendi kararsızlıklarında boğuşup çıkmaz sokaklar yaratanları, kaybolanları,cinleri ve Lilith’i, bütün haliyle kabul ediyorum.
Hepsini seviyorum.
